Iedereen lijkt in de huidige tijd meningen te (moeten) hebben en gevraagd of ongevraagd te moeten uiten. Ieders mening is uiteraard de beste en vertegenwoordigt de waarheid, waar de andere partij(en) dan van overtuigd moeten worden. Dat lijdt tot gesprekken waarin allerlei verbindende woorden en zinnetjes voorkomen, die meestal slechts tot doel hebben het gesprek 180° van richting te doen veranderen, zodat de spreker verder kan gaan met het verdedigen van zijn/haar standpunt. Deze woorden – karakteristiek voor dit soort gesprekken – zijn de basis voor mijn ontwerp.

Onderdeel van dit project was voor mij om in gesprek te gaan met het publiek en van gedachten te wisselen over dit onderwerp. Dit leverde vele inspirerende gesprekken en velen hebben de moeite genomen om hun kijk op dit onderwerp in mijn aantekenboekje op te schrijven.

Enkele reacties:

Ik leer het meeste als ik luister; vooral over mijzelf.
Wil je gelijk of wil je geluk?
Je oordeel uitstellen.
Bij een discussie gaat het er niet om wie gelijk heeft, maar om de sfeer waarin inzicht kan groeien.

De respons was van dien aard dat ik met de verzamelde reacties het project Meningen nog een soort epiloog wil gaan geven.

Na jaren van beelden te hebben gemaakt die luisteren naar titels als ‘#65’ of ‘Ode aan Italic’ was het voor mij inspirerend om met een onderwerp te werken dat dicht bij de hedendaagse samenleving staat. Dat smaakt naar meer.